Wprowadzenie świadczenia wspierającego dla osób z niepełnosprawnościami było krokiem milowym w poprawie ich sytuacji życiowej. Od 1 stycznia 2024 roku osoby z niepełnosprawnościami, które ukończyły 18 lat, mogą ubiegać się
W Polsce trwa debata nad istotnymi zmianami w systemie rent socjalnych. Ostatnie obrady Podkomisji Stałej ds. Osób z Niepełnosprawnościami i Włączania Społecznego, które miały miejsce 9 maja, zaowocowały przyjęciem poprawek
Do ZUS-u wpłynęło ponad 8,4 tys. wniosków o świadczenie wspierające; do 2 maja rozpatrzono ok. 5,6 tys. wniosków; 1,5 tys. osób otrzymało już świadczenie na łączną kwotę 18,5 mln zł

Copyright 2023. Wszelkie prawa zastrzeżone. 

PRZEJDŹ DO INNYCH ARTYKUŁÓW

24 października 2023
Komu przysługuje świadczenie wspierające.

Skala Barthel, jako narzędzie pomocnicze do ustalenia poziomu potrzeby wsparcia.

Aby lepiej przygotować się do uzyskania decyzji  ustalającej poziom potrzeby wsparcia, osoba z niepełnosprawnością może skorzystać z pomocniczego narzędzia, które jest już znane i stosowane w Polsce. 

 

W związku z wprowadzeniem  świadczenia wspierającego od 2024 roku, osoby z niepełnosprawnością w Polsce będą miały możliwość ubiegania się o wsparcie finansowe, które ma na celu zastąpienie dotychczasowych świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych. Wysokość tego świadczenia będzie zależała od poziomu potrzeby wsparcia, który będzie ustalany przez wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności za pomocą nowego narzędzia diagnostycznego opartego na Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF). Narzędzie to będzie uwzględniało różne aspekty życia osoby z niepełnosprawnością, takie jak aktywności, uczestnictwo, czynniki środowiskowe i osobiste. Niestety, nie są znane jeszcze szczegółowe rozwiązania, jak ostatecznie będzie wyglądała skala według której będzie oceniany poziom potrzeby wsparcia. 

 

Czym jest skala Barthel?

 

Skala Barthel, zaprojektowana w 1965 roku przez amerykańską pielęgniarkę Dorotheę Barthel oraz lekarkę Florence Mahoney, stanowi narzędzie diagnostyczne służące do oceny samodzielności pacjenta w wykonywaniu podstawowych czynności życia codziennego. Pierwotnie skala ta była wykorzystywana do monitorowania postępów rehabilitacji u pacjentów po udarze mózgu, jednak z czasem znalazła zastosowanie w różnych dziedzinach medycyny i rehabilitacji.

 

Komponenty Skali Barthel.

 

Skala Barthel składa się z dziesięciu kategorii, które obejmują:

  • Spożywanie posiłków: Ocena zdolności pacjenta do samodzielnego jedzenia.

  • Przemieszczanie się: Ocena umiejętności przenoszenia się z łóżka na krzesło i z powrotem.

  • Utrzymanie higieny osobistej: Ocena zdolności do utrzymania osobistej higieny, w tym mycia rąk i twarzy.

  • Korzystanie z toalety: Ocena zdolności do samodzielnego korzystania z toalety.

  • Mycie i kąpiel: Ocena zdolności do mycia i kąpieli całego ciała.

  • Poruszanie się po powierzchniach płaskich: Ocena zdolności do poruszania się na płaskich powierzchniach, np. chodzenie lub poruszanie się na wózku inwalidzkim.

  • Wchodzenie i schodzenie po schodach: Ocena zdolności do wchodzenia i schodzenia po schodach.

  • Ubieranie się i rozbieranie: Ocena zdolności do samodzielnego ubierania się i rozbierania.

  • Kontrolowanie stolca: Ocena zdolności do kontrolowania stolca.

  • Kontrolowanie moczu: Ocena zdolności do kontrolowania moczu.

Każda z tych kategorii ma przypisaną określoną wartość punktową, w zależności od stopnia samodzielności pacjenta. Suma punktów uzyskanych przez pacjenta stanowi wynik skali Barthel, który może wynosić od 0 (pełna zależność od opiekunów) do 100 (pełna samodzielność).

 

Zastosowanie Skali Barthel.

Skala Barthel znalazła szerokie zastosowanie w różnych sytuacjach klinicznych i społecznych, służąc jako narzędzie oceny stanu funkcjonalnego pacjenta, monitorowania postępów leczenia i rehabilitacji, planowania opieki i wsparcia, a także przyznawania świadczeń i uprawnień. Dzięki swojej prostocie i obiektywności skala Barthel jest ceniona zarówno przez personel medyczny, jak i rodziny pacjentów, umożliwiając lepsze zrozumienie i reagowanie na indywidualne potrzeby osób z niepełnosprawnością lub ograniczeniami funkcjonalnymi.

 

W ten sposób skala Barthel stanowi nie tylko narzędzie oceny, ale także komunikacji i edukacji, umożliwiając lepsze zrozumienie stopnia niepełnosprawności pacjenta i potrzeb związanych z opieką oraz rehabilitacją.

 

Jak jest stosowana skala Barthel w Polsce?

 

W Polsce, skala Barthel jest stosowana jako narzędzie pomocnicze do oceny sprawności ruchowej i samodzielności pacjenta, głównie w procesie kwalifikacji do opieki długoterminowej finansowanej przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Opieka długoterminowa jest formą pomocy medycznej i pielęgnacyjnej dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji ze względu na niepełnosprawność lub chorobę przewlekłą. Skala Barthel jest prostym i szybkim narzędziem, które można wypełnić na podstawie obserwacji pacjenta lub wywiadu z nim lub jego opiekunem. 

 

Skala Barthel, jako załącznik do rozporządzenia ministra zdrowia z dnia z dnia 22 września 2015 r. w sprawie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej, posiada oficjalne ramy prawne, co poświadcza jej znaczenie w polskim systemie opieki zdrowotnej. Jej prostota, obiektywność i zdolność do obrazowania funkcjonalnych zdolności pacjenta czynią ją nieocenionym narzędziem w codziennej praktyce medycznej i rehabilitacyjnej.

 

Jak skala Barthel może pomóc w uzyskaniu świadczenia wspierającego?

 

Dokonanie oceny wg skali Barthel może okazać się nieocenione dla osób ubiegających się o świadczenie wspierające. Może to być narzędzie pomocnicze dla komisji orzekających, które będą miały do dyspozycji więcej informacji o stanie funkcjonalnym osoby ubiegającej się o świadczenie. Skala Barthel może również pokazać postępy lub pogorszenie stanu pacjenta w czasie lub po leczeniu lub rehabilitacji. Dlatego warto dołączyć ocenę pacjenta wg skali Barthel do wniosku o ustalenie poziomu potrzeby wsparcia.

 

Zalety i wady skali Barthel

 

Skala Barthel, przez dekady wykorzystywana w różnych zakresach opieki medycznej i rehabilitacyjnej, posiada zarówno zalety, jak i wady, które warto zrozumieć przed jej zastosowaniem w kontekście ustalania poziomu wsparcia dla osób z niepełnosprawnością.

 

Zalety:

  • Prostota i szybkość oceny - skala Barthel jest prostym i szybkim narzędziem, które pozwala na ocenę podstawowych funkcji życiowych pacjenta. Dzięki swojej prostocie, może być stosowana przez różnych profesjonalistów opieki zdrowotnej, a także rodzinę pacjenta, co przyspiesza proces diagnostyczny.

  • Obiektywność - Skala ta oferuje obiektywne kryteria oceny, co może przyczynić się do uzyskania spójnych wyników niezależnie od osoby przeprowadzającej ocenę.

  • Śledzenie Postępów - skala Barthel pozwala na monitorowanie postępów pacjenta w czasie, co jest ważne dla oceny efektywności leczenia lub rehabilitacji. 

  • Wskazanie poziomu samodzielności - umożliwia zrozumienie, w jakim stopniu pacjent jest zdolny do wykonywania podstawowych czynności życia codziennego, co może być kluczowe dla planowania opieki i wsparcia.

Wady:

  • Brak subtelności - skala Barthel skupia się na podstawowych czynnościach życia codziennego, pomijając subtelniejsze aspekty funkcjonowania pacjenta. Może to prowadzić do niedocenienia niektórych potrzeb pacjenta.

  • Ograniczony zakres - skala nie uwzględnia wszystkich aspektów życia pacjenta, takich jak czynniki środowiskowe lub osobiste, które mogą wpływać na poziom niepełnosprawności i potrzebę wsparcia.

  • Możliwość nadinterpretacji - ze względu na prostotę skali, istnieje ryzyko nadinterpretacji wyników, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji dotyczących poziomu wsparcia.

  • Nie uwzględnia zróżnicowania niepełnosprawności: Skala Barthel nie różnicuje między różnymi typami i stopniami niepełnosprawności, co może prowadzić do niewystarczającej indywidualizacji planu opieki. Rozważając zalety i wady skali Barthel, ważne jest, aby zrozumieć, że może ona służyć jako wartościowe narzędzie pomocnicze w określaniu poziomu wsparcia dla osób z niepełnosprawnością, ale nie powinna być stosowana jako jedyny wskaźnik potrzeb pacjenta.

 

Podsumowanie

 

Skala Barthel, choć nie jest oficjalnym narzędziem ustalania poziomu potrzeby wsparcia w Polsce, może znacząco przyspieszyć proces ubiegania się o nowe świadczenie wspierające, dostarczając wartościowych informacji o stanie funkcjonalnym osoby z niepełnosprawnością. Jej właściwe zastosowanie może ułatwić pracę komisjom orzekającym i przyczynić się do uzyskania optymalnego poziomu wsparcia dla osób z niepełnosprawnością w Polsce.

 

Jednakże dopiero poznanie ostatecznego kształtu oceny poziomu potrzeby wsparcia, która ma być ogłoszona przez rząd w rozporządzeniu, pozwoli na pełną ocenę rzeczywistej skuteczności skorzystania z pomocy skali Barthel w kontekście uzyskania świadczeń wspierających. To rozporządzenie, zawierające nowe narzędzie diagnostyczne oparte na Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF), będzie miało istotny wpływ na to, jak indywidualne potrzeby osób z niepełnosprawnością będą oceniane i jak będą alokowane zasoby.

 

Skala Barthel, jako narzędzie pomocnicze, może znaleźć swoje miejsce w nowym systemie oceny, dostarczając dodatkowych danych, które mogą być użyteczne dla komisji orzekających o poziomie wsparcia. Może również pomóc osobom z niepełnosprawnością i ich rodzinom w lepszym zrozumieniu swoich możliwości i ograniczeń, co może być kluczowe dla opracowania realistycznego planu opieki i wsparcia.

 

Ponadto, skala Barthel, będąc prostym i szybkim narzędziem, może służyć jako most między obecnym stanem prawnym a przyszłym systemem oceny, pomagając w przejściowym okresie dostosowania się do nowych regulacji. Poprzez zapewnienie przejrzystości i obiektywnej oceny stanu funkcjonalnego, skala Barthel może nadal odgrywać ważną rolę w procesie uzyskiwania wsparcia dla osób z niepełnosprawnością w Polsce.

 

Tym samym, zachowanie otwartości na różne narzędzia oceny, takie jak skala Barthel, może okazać się korzystne zarówno dla osób z niepełnosprawnością, jak i dla systemu opieki zdrowotnej jako całości, umożliwiając opracowanie bardziej zrównoważonych i skutecznych strategii wsparcia.